Barnaba İncili’nde Resul-i Ekrem (sav)’den çok bahisler var. Şöyle ki:

“İsa dedi: Fakat benim tesellim, hakkımdaki her batıl düşünceyi yok edecek ve dini tüm dünyaya yayılıp (tüm dünyayı) kontrolüne alacak olan Elçi’nin gelmesindendir. Çünkü böyle va’d etmiştir Ellah (cc) İbrahim’e. Ve bana teselli veren O’nun dininin sona ermeyecek ve Ellah tarafından el değmeden korunacak olmasıdır. Kâhin karşılık verdi:

- Ellah’ın elçisi geldikten sonra (daha) başka peygamberler gelecek mi? Hz. İsa cevap verdi:

- Ondan sonra Ellah tarafından gönderilen gerçek peygamberler gelmeyecek ama pek çok yalancı peygamber gelecek ki, ben buna üzülüyorum. Çünkü Şeytan, onları Ellah’ın adaletli hükmüyle yerlerinden kaldıracak da kendilerini, benim kitabımı bahane edinip gizleyecekler. Kâhin dedi ki:

- Mesih’e ne ad verilecek ve hangi işaretler onun gelişini ortaya koyacaktır? İsa cevap verdi:

- Mesih’in adı hayranlık uyandırır Çünkü Ellah, ruhunu yaratıp da göksel bir nur içine koyduğu zaman O’na (bu) adı kendisi vermiştir. Ellah dedi:

“Bekle Muhammed! Çünkü senin uğruna Cennet’i, dünyayı ve yığınlarca yarattığı yaratacağım. İçlerinden Seni elçi yapacağım. Öyle ki kim seni kutsarsa kutsanacak, kim seni lanetlerse lanetlenecektir. Seni dünyaya göndereceğim zaman kurtuluş elçim olarak göndereceğim. Senin sözün gerçek olacak. O kadar ki, gök ve yer düşecek. Fakat Senin adın düşmeyecek. Muhammed O'nun kutlu adıdır.”

O zaman kalabalık: “Ey Ellah! Bize elçini gönder. Ey Muhammed! Dünyanın kurtuluşu için çabuk gel.” Derler.”^[1]

Barnaba İncili’nde Hz. İsa (as) kendisinden sonra gelecek olan peygamberi,
havarilerine şöyle tarif etmektedir:

“Size söylüyorum, Ellah’ın Resûlü bütün mahlûkata rahmettir. O, anlayışlı ve tesellici,
hikmetli ve kudretli, Ellah aşkı ve korkusuyla dolu dakik ve yumuşak ruhludur. Rahmet ve
yardımseverlik ruhu ile adalet ve acıma hissi ile nezaket ve sabır ruhu ile hareket eder.
Cenab-ı Hak, bütün yaratıklarına verdiğinin üç katını ona vermiştir. O, bu dünyada
geldiğinde saadet devridir. Buna inanınız. Bütün peygamberlerin, Ellah’ın onlara verdiği
nübüvvet gözü ile gördüğü gibi, ben de onu gördüm. Onu görünce ruhum teselli ile doldu.

Ey Muhammed! Ellah, seninle beraber olsun ve beni, senin ayakkabının bağı olmak şerefi
ile şereflendirsin. Eğer ben bu muradıma erersem, Ellah’ın mübarek bir kulu ve büyük bir
peygamberi olacağım. Ve Hz. İsa (as) bunu söyledikten sonra Ellah’a şükretti.”

Yine Barnaba İncili’nde geçtiği üzere, Hz. İsa (a.s) bir kadının “Beklenen mesih sen değil misin?” sorusuna şu cevabı vermektedir:

“Ben yalnız İsrail oğullarına gönderilmiş bir kurtarıcı bir peygamberim. Lakin benden sonra Ellah tarafından bütün âleme Muhammed âdında bir resul gönderilecektir. Ellah, bu kâinatı, onun için yaratmıştır.”^[2] 

Yine Barnaba İncil’inde Hz. İsa (as): “Ben, bütün yeryüzündeki kabilelerin beklediği mesih değilim.”^[3] demektedir.

Yine Hz. İsa (as), Peygamber (sav) Efendimiz’in bizzat mübarek ismini zikrederek “Muhammed (sav), Arap yarımadasında zuhur edecek. Putları ve putlara tapanları te’dip edecektir.”^[4] demektedir.

Demek Zât-ı Ekrem (asm)’ın Risâleti’nin hakkaniyyetine dâir delîl ve hüccetler, geçmiş kütüb-ü münzelede dahî pek çok işârât ve tasrîhâtla beraber sâbittir, kat’îdir.  Bediüzzaman Said Nursî (ra) Hazretleri, Mektûbât adlı eserinde şöyle buyuruyor:

“Nass-ı Kur'anla; Tevrat, İncil, Zebur ve Suhuf-u Enbiyanın, nübüvvet-i Ahmediye Aleyhissalâtü Vesselâm'a dair verdikleri haberdir. Evet madem o kitablar semavîdirler ve madem o kitab sâhibleri enbiyadırlar; elbette ve herhalde onların dinlerini nesheden ve kâinatın şeklini değiştiren ve yerin yarısını getirdiği bir nur ile ışıklandıran bir zâttan bahsetmeleri, zarurî ve kat'îdir.

Evet küçük hâdiseleri haber veren o kitablar, nev'-i beşerin en büyük hâdisesi olan hâdise-i Muhammediye Aleyhissalâtü Vesselâm'ı haber vermemek kabil midir? İşte madem bilbedahe haber verecekler, herhalde ya tekzib edecekler, tâ ki dinlerini tahribden ve kitablarını neshden kurtarsınlar.. veya tasdîk edecekler, tâ ki o hakîkatlı zât ile, dinleri hurafattan ve tahrifattan kurtulsun. Halbuki dost ve düşmanın ittifakıyla, tekzib emaresi hiç bir kitabda yoktur. Öyle ise, tasdîk vardır.”^[5]

Üstad Bedîüzzaman (ra)’ın ifâdesiyle; “Tevrat, İncil, Zebur gibi Kütüb-ü Mukaddeseden, pek çok tahrifata maruz oldukları halde, şu zamanda dahi, Hüseyin-i Cisrî gibi bir muhakkik, nübüvvet-i Ahmediyeye (asm) dair yüz on dört işarî beşaretleri çıkarıp “Risâle-i Hamîdiye”de göstermiştir.”^[6]

Üstad Bediüzzaman (ra) Hazretleri de Risâlet-i Muhammediyye (asm)’ı tebşir edip haber veren Tevrat, İncil ve Zebur’da geçen o ayetlerden bir kısmını, “19. Mektûb Mu’cizat-ı Ahmediyye” adlı eserinde beyân etmiştir. O esere müracaat edilebilir.

(Heybil Yayınlarından “Evsaf-ı Muhammediye” adlı eserden alınmıştır.)